IPv6
340,282,920,938,463,463,374,607,431,768,211,456
21cd:0053:0000:0000:03ad:003f:af37:8d62
مثال:
fe80:0000:0000:0000:0000:0000:0000:0021
fe80:0:0:0:0:0:0:0021
fe80::0021
fe80::21
به جای بلاک هایی که به صورت متوالی صفر بودند : گذاشیتم.
نکته1 :اگر حداقل دو پارتیشن متوالی صفر باشند می توانیم به جای آن ها از : استفاده کنیم.
نکته 2: فقط یک بار می توانیم از : در خلاصه سازی صفر ها استفاده کنیم.
fe80:0000:0000:0000:abcd:0000:0000:0021 | IPv6 |
fe80::abcd::21 | خلاصه سازی نادرست |
انواع آدرس های IPv6
Unicast:
هر آدرس از نوع Unicast مشخص کننده یک interface است. بسته هایی که مقصدشان یک IP از نوع Unicast هست به یک Interface ارسال می شوند.
Multicast:
بیانگر چندین Interface است. بسته هایی که به آدرس Multicast ارسال می شوند به Interface های ارسال می شوند که برای این آدرس از قبل شناخته شده هستند.
Anycast:
انواع آدرس های Unicast
Global
معادل IP های Public در IPv4 است. IP های Global در اینترنت یکتا هستند. IP های global با عدد 2 یا 3 شروع می شوند. به بیان باینری، IP های global با 001 شروع می شوند.
2001:: ce49:7601:e866:efff:f5ff:ebfe
Link-local
تقریبا معادل APIPA در IPv4 هستند. در IPv6، آدرس های Link-local با fe8 شروع می شوند. به بیان باینری، این IP ها همواره با 1111 1110 10 و 54 تا صفر بعد از آن شروع می شوند. IP های Link-local همیشه به کارت شبکه اختصاص داده شده هستند. چه کارت شبکه شما آدرس Site-local داشته باشد و چه نداشته باشد. Node ها در شبکه از این آدرس IP زمانی استفاده می کنند که بخواهند با همسایه های خود در یک لینک ارتباط داشته باشند. برای اینکه آدرس Link-local خود را ببینید خط فرمان را باز کنید و فرمان ipconfig را تایپ و Enter کنید.
Site-local
آدرس های Site-local معادل IP های Private در IPv4 هستند. در شبکه های خصوصی برای اختصاص IP به node های، می توان از آدرس های Site-local استفاده کرد که هیچ تداخلی با IP های Global ندارند. این آدرس ها در Router های اینترنتی مسیر یابی نمی شوند. آدرس های Site-local با fec0 شروع می شوند. به بیان باینری ده بیت اول این آدرس ها 1111 1110 11 و 54 بیت بعدی صفر هستند.
Special
آدرس های Multicast:
آدرس های anycast:
فضای آدرس دهی IPv6 به اندازه 296 برابر بزرگتر است.
در IPv4 تنظیمات IP یا به صورت دستی انجام می شود و یا توسط DHCP. اگر تنظمات در حالت خودکار باشد و DHCP در دسترس نباشد، در این صورت APIPA به کارت شبکه IP می دهد. اما در IPv6 همواره یک IP از نوع Link-local به کارت شبکه اختصاص داده شده
IPSec در IPv6 اجباری است در حالی که در IPv4 استفاده از آن اختیاری است.
در IPv4 می توان پهنای باند را برای ترافیک های Real-time تضمین کرد اما نه زمانی که این ترافیک Encrypt شود! با اضافه شدن Payload Identification در Flow Label در IPv6 این محدودیت وجود ندارد و Encrypt شدن Payload تاثیری بر QoS نخواهد داشت.
جدول مسیریابی در روتر ها برای IPv6 نسبت به IPv4 بسیار سبک تر شده است. یکی از دلایلی که باعث بزرگ شدن جدول های مسیریابی در IPv4 می شود، پراکنده بودن بازه های اختصاص داده شده به مناطق هست. مثلا برخی از بازه های IP ای که به ایران داده شده شامل شبکه های و و است!
هدرهای IPv4 و IPv6 با هم سازگار نیستند بنابراین یک Host یا Router باید از هر دو IP استفاده کند تا بتواند Header های هر دو IP را پردازش کند. هدر IPv6 طوری طراحی شده تا کوچک باشد. تمام فیلدهای Optional ای که در IPv4 بودند در IPv6 به Extension headers یا هدرهای داخلی که پس از هدر IPv6 قرار دارند منتقل شده اند.
IPv4 برای Resolve کردن آدرس های MAC از ARP Broadcast استفاده می کند. اما IPv6 از پروتکل Neighbor Discovery برای این منظور استفاده می کند. پروتکل Neighbor Discovery از Message های ICMPv6 استفاده می کند. پروتکل NDMessage های Multicast و را جایگزین ARP Broadcast، ICMPv4 Router Discovery و ICMPv4 Redirect message کرده است.
دیدن تنظیمات
IPv6 با استفاده از خط فرمانشاید متوجه علامت %19 در انتهای آدرس Link-local شده باشید.
منبع : سایت هیوا شبکه
برچسب : آموزش ipv6,آموزش ipv6 pdf,آموزش تنظیم ipv6,آموزش کامل ipv6,کتاب آموزش ipv6,دانلود آموزش ipv6,آموزش تصویری ipv6,آموزش شبکه ipv6,آموزش جامع ipv6,فیلم آموزش ipv6, نویسنده : محمد رضا جوادیان p30downlod بازدید : 548